آن زمانيكه سقف و ديوارهاي خانه ها با ني و تركه درست مي شده مردم براي پركردن شكاف بين آنها نياز به يك اندود پركننده داشتند .
در بيشتر مناطق اروپاي غربي خانه ها به اين شكل ساخته مي شده است . اين كار ابتدا با گل و رس انجام مي شد . سپس بناها نوعي ملات آهكي يافتند كه سطوح سخت و سفيد ايجاد مي نمود . بعدها با دست يابي به سنگ گچ ، اين عمل با بكارگيري ملات گچ انجام شد . بناها ملات گچ را به علت سرعت زياد خشك شدن و عدم وجود ترك بعد از آن نسبت به ملات آهك ترجيح مي دادند . امروز ملات آهك به ميزان جزئي مورد استفاده قرار مي گيرد .
به هر حال بيشترين مصرف گچ براي سطوح داخلي ساختمان بود ولي از قرن ۱۶ ميلادي به بعد گچ كارها مهارت هاي خود را توسعه دادند و در زمينه ي دكورسازي و كارهاي هنري با گچ توانايي هاي ارزشمندي پيدا نمودند . در يان كارها بر روي سطوح گچي ديوارها و سقف ها نقش گل ها ، شاخه هاي درختان ، ميوه ها و حتي طرح آلات موسيقي را ايجاد مي كردند . برخي از بهترين نمونه هاي اين طرح ها توسط گچ استاكو (Stucco ) در خانه هاي جورجيانnv nhfgdk(Dublin) (Georgian) در جمهوري ايرلند كار شده است .
طرح هاي گچي بر روي سقف خيلي قديمي نيستند اگر چه هنوز در برخي خانه هاي قديمي نوارهاي گچي برجسته در دورتادور سقف و يا طرح هايي به دور چراغ مركزي سقف ديده مي شود ولي اين آثار عمر خيلي بلندي ندارند . امروزه هنوز برخي شركت ها در زمينه ايجاد طرح هاي سنتي و قديمي بر روي سطوح گچي فعال هستند . اين فعاليت توسط استادكاران ماهر بر روي سقف منازل افراد مهم و يا كليساها انجام مي شود .